कॅसेट्स, सीडीज् च्या जमान्यात रेडियो अजूनही त्याचे स्थान टिकवून आहे. इतरांसाठी इतर बरीच कारणे असतील रेडियो ऐकण्यासाठी, माझ्यासाठी मात्र एकच कारण असते - अवीट गोडीची गाणी ध्यानी-मनी नसताना अचानक ऐकायला मिळतात.
हे खरे आहे कि आता तुमच्याकडे तुमच्या आवडत्या गाण्यांची कॅसेट असेल व ती तुम्ही तुम्हाला हवी तेव्हा ऐकू शकता. परंतु त्यावेळेस तुम्हाला माहीत असते कि पुढचे गाणे कुठले असणार आहे ते. रेडियोच्या बाबतीत मात्र तसे नाही. छानछान गाणी वळवाच्या पावसाप्रमाणे अचानक तुमच्या अंगावर कोसळतात आणि त्या पावसाप्रमाणेच आसमंत सुगंधित करून टाकतात.
पुर्वी विविधभारती असे कार्यक्रम सादर करत असे - बेला के फूल, एक ही फिल्मसे इ. आता रेडियो मिर्ची पण त्यात सामील झाले आहे - 'पुरानी जीन्स' रात्री ९ ते ११. एक से एक बढिया गाणी दिवसभराचा शीण घालवून टाकतात. आजही त्यातलाच एक दिवस - "एक अजनबी हसीनासे यूं मुलाकात हो गयी", "थोडीसी जो पी ली है", "इस मोड से जाते है".. दिन बन गया!!
टिप: एकच ईच्छा - जर कोणी असा कार्यक्रम एकाही जाहिरातीशिवाय आणि बडबडीशिवाय सादर केला तर ... सोने पे सुहागा... काय खरे आहे ना?
Thursday, February 1, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment